gölgenin batýmýnda saf tutar hüzünler
ýþýða niyetli her düþ
çeker perdesini
ayrýlýða tabi yaslar
tutulur,
baþka bir kalbin kýblesine döner
itaat ertesi
sözler
sadakasýdýr umudun
öpülmedikçe kesilmez
sadakatin bileði
gözlerin
rengini çalýyor göðüme
bakýþlarýný evlatlýk alan düþlere inat
kalbini hibe ettiðin aþk’A
köprüler kuruyorum kendim-
C’
sana,
kimseye vermediðim bir þey arýyorum içimde
senden,
kimseye sunmadýðýn saklýn kadar
aklýn dýþý
ve kalbin içinde yer eden sýrrýn
vücuda gelecek aþk t’adýnda
yazýlsýn diye bu hikaye
kýrmýzýdan siyaha deðin her rengin
fýrçasý deðecek tuvallere
sen þimdi ufkun ötesinde
uykuya direnen elma þekeri
bulutlar pamuk
ellerin
ipeksi
gölgeler doðacak biliyorum
düþlerin battýðý yerden
ellerimde topaç
tut hadi
ipleri sarý’lý uçurtalardan
ve gel,
kirazlar kýzýla
yaz
güze dönmeden..