Benim aþkým vallahi, etten püften deðildir
Ne yazýk ki gönlüne laf anlatmak imkansýz
Bu aþk þarkýsý benim; senin güften deðildir
Sözleri söylemekten kalbim asla usanmaz
Eðer çekip gidersem tam giderim meçhule
Niye yaþamayayým, sevdamý Mecnun gibi
Ýstersen arkamdan de: Hadi git güle güle!
Beni yoktan var eder aþk kun feyekun gibi
Beni asla benzetme baþkalarýna Leyla
Ýliklerime kadar yaþarým ne yaþarsam
Biliyorum, halimi, anlamýyorsun hâlâ
Adýný unuturum Kaf Daðý’ný aþarsam
Sen oturmaya devam et sahilinde aþkýn
Ayaklarýný da çek, dalgalarým vurdukça
Deniz kabuklarýný ne yapacaksýn þaþkýn?
Sevgili var olurmuþ âþýk hayal kurdukça
Herkes insandýr ama herkes Leyla olamaz
Aþkla deðer kazanýr maþuk gönül gözünde
Açmayacak goncayý, baðban asla sulamaz
Bilir ki gül olmak yok asla yoktur özünde
S / ÂYE 7 HAZÝRAN 2018 / ESKÝÞEHÝR
baðban: bahçývan