GİTTİĞİ YERE KADAR
Ahvalimiz dert küpü kabýna sýðmaz artýk;
Benden duymuþ olmayýn gecedir intiharlar…
Parçalý bulutlardan mutluluk yaðmaz artýk;
Nereye kadar bilmem gittiði yere kadar…
Aðrýyan her yerimi saklarken dermanýmdan;
Yarýnlara bir umut okunmaz fermanýmdan;
Damlaya muhtaç olan gözlerde ummanýmdan;
Nereye kadar bilmem bittiði yere kadar…
Doðmayan güneþimin gözlerine kim bakar;
Kim yýrtar mektuplarý resimleri kim yakar;
Her aklýna geldikçe gözlerinden kim akar;
Nereye kadar bilmem yettiði yere kadar…
Geçti peþipeþine geçmez denen yýllarým;
Hayalini sarsa da düþ yorgunu kollarým;
Pusulasýz kalsam da gidecektir yollarým;
Nereye kadar bilmem yattýðý yere kadar…
Sensin iþte sensin sen yaþam için gereðim;
Neden cevapsýz kaldý avuç avuç dileðim;
Bin kere vurgun yemiþ þu yaralý yüreðim;
Nereye kadar bilmem attýðý yere kadar…
Ali ALTINLI – 05.06.2018
Saat: 23:39
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.