Yetim Duygular

Arz ve sema kül olur yetimlerin âhýndan
Payýna düþmez ýþýk aydýnlýk sabahýndan

Hüzünkâr yüreðinde kahýr yükünü taþýr
Kývrým kývrým yollarý bir baþýna dolaþýr

Uðramaz bir tebessüm solgun dudaklarýna
Aðýr gelir bedeni cýlýz ayaklarýna

Millet bayram ederken onun baðrý kan olur
Yaþadýðý çileler acýklý roman olur

Ezildikçe ezilir, büker durur boynunu
Tok görüneyim diye taþ doldurur koynunu

Aldýðý her nefeste sabýr bitip taþarken
Elalem bir ölürken o bin ölür yaþarken

Haramiler keserken gün ortasý yolunu
Acýlar kýrýp döker kanadýný kolunu

Rüzgâr tarar þefkatle okþanmamýþ saçýný
Döþeklere düþünce kim verir ilacýný?...

Gözbebeði taþýmaz kýzgýn gözyaþlarýný
Mesken eder kendine yüce dað baþlarýný

Keþkelere mahkûmdur sitem yüklü sözleri
Yokuþlar kaderidir düþlese de düzleri

Yüreðini sarmýþ da mesken tutmuþ acýlar
Upuzun gecelerde sýrdaþýdýr sancýlar

Gönülde depreþirken onca yetim duygular
Kemirdikçe kemirir belleðini kaygýlar

Tamtakýr hissiyatý acýlarla beslenir
Bölünür uykularý, heyulalar seslenir

Dertlerle bir baþýna eziyettir yaþamak
Bunca çileye raðmen meziyettir yaþamak

Prangalara mahkûm, özgürlük nedir bilmez
Yarasý saðalmadan yetimin yüzü gülmez

Umutlar Kaf Daðý’nda geleceðine dair…
Yetimi yetim anlar sen anlamazsýn þair!...

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: