Ruhumun karanlýk mahzenlerini aydýnlatan kandili, her dem taze tutan ’’Irmak’’ için...
Issýz gecenin rûhuma öðrettiði þarký, Rûhum bunu söyler bunu dinler gecelerde. Mest olmama tek kuplesinin yettiði þarký, Aðlar gene gönlüm biricik sevdiði nerde.
Koylar gibi sessiz ve o daðlar gibi yaslý, Aþkýn bilinen þânlý büyük feryâdýný söyle, Leylâ’yý görürsün gece aðlar gibi yaslý, Cânâný yakan þarký ve tek kuplesi þöyle: