içim gidiyor

saçlarýmda hayatýn izleri,
yüzümde titrek ara sokaklarý.
seviyorsam; bu þehirde, adýný
anmak gibi yaþamak dolu dizgin /
ve güneþ doðmuyorken, sensiz
bir günü avuçlarýma býrakmadan.
içim gidiyor sensiz düþlere.

geçip gidiyor hayat; iþte
bir ömürdür avucumuza takýlý kalan.
gözlerde birikmiþ kaç hikaye,
damla olup topraða karýþýr. desene,
mevsimlerden bahset bir de.
yani dönüp duran dünyadan,
akýl almaz kalabalýklardan bahsederken.
sen bir söz olup düþerken yeryüzüne,
içim gidiyor sensiz düþlere.

bîhaber aklým, seyyâre memleketlerde.
bilinmez köþebaþlarýnda gözlerim,
sokaklarda ararken seni yorgun.
aklým kim bilir nerelerde. desene,
yol gösteren yýldýz olup kaysan gökyüzünde,
rüzgar olup essen alnýmýn orta yerinde.
masal olsan, okusam hayatýn orta yerinden.
ya da bir mektup olup, yazýlsan aþk dilinden.
ölürken adýnýn heceleþen mihrâb yerinden,
içim gidiyor sensiz düþlere.

21.mart.2008
mustafa nazif





Sosyal Medyada Paylaşın: