biliyorum ölümüm acýtmaz kimseyi annem den baþka kimse sulamaz beni gözyaþýyla sen ki kaldýrýmlara basar gibi bastýn üstüme acýmadan sen kaderim din oysa ölürken ben; ki sen üstüme okunan en güzel dua’sýn ihanete sarýlmýþ aþklara düþmaným ben tertemiz aþkýmla suladýðým kadýndýn sen zaman en güzel ilaçmýþ bin bir þekle bürünen ben yalnýz sana açýkmýþ vurduðun sahillerin kýyýsýnda sabahladým ellerini tutup kalkacak kadar uzaksýn bana insan ölürken ýslanýr annesinin gözyaþýyla kaçtýðým her yolun sonu sana çýkmakta kaçtýðým en güzel yer mezarlýk’mýþ en büyük korkuydu sensiz kalmak taki ittiðin çukura düþünce anladým ölümüme kalan dakikalardan beni sevmediðini anladým yüreðim yanýnca en güzel senli uykulara dalardým baþýmý yaslayýnca omuzuna insan alýþýktýr gelene de gidene de...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞAİRbaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.