BABAM
Herkesin babasý gibi benimde bir babam vardý
Gözleri çakmak çakmaktý kaþlarý kalýn
Sevindiðinde gözlerinin içi gülerdi rengin
Kýzdýðýnda bakýþlarý alev alev yanardý hale
O çok sinirliydi ama benim atamdý
Sevdiðinde,yüreðimde binlerce gül açardý
Kýzdýðýnda titrerdim çok soðuk mevsimde gibi
Aslýnda çok iyi bir insandý hep hakka inanýrdý
Haklýnýn yanýnda olurdu,haksýz Karun bile olsa,
Onun nazarýnda ayaðýnda çarýk da olsa haklýnýn
Her zaman ulvi idi,her zaman saygýn ve deðerli
Kimi onun nezaketine,zerafetine gýpta ederdi
O baþkadýr o farklýdýr, necip Kamil’dir derdi
Kimileride çekemez alayla baþka adlar verirdi
Varsýn desinler babamý benden iyimi bilirlerdi
Gerçekten de o farklýydý,titizdi,temizdi, mertti
Fakat kýzýnca giderdi bütün güzellik ve hoþluðu
Zalimdir derdiniz,yakardý Romayý,dünyayý
O benim babamdý hüzünle olsada hazan
Bir rüzgar misali eserdi bazen çöllerde
Bir rüya misali yaþardý bu ellerde
Kýsa ömrü geçti hicranla,dertle kederle
Olamadý mutlu ne hayattan,ne evlattan
Ýçimde bir sýzýdýr andýkça rahmetli babam
1990
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.