Ya Leyla ya hiç dedim ve hâlâ demekteyim
Sevdamýn »bedelini« her gün ödemekteyim
Sineye çekiyorum hasretini, yetmez mi?
Ýnsan yârin yanýna, ara sýra gitmez mi?
Tükendim, inan yeter, bu, son isyan çýðlýðým
Aþk yüzünden bozuldu, akýl ve ruh saðlýðým
Her yerde bir hayal var, seni çok andýrýyor
Tam öpeceðim benden, kaçýyor, kandýrýyor
Gözümde bir damlasýn düþeceksen düþ güle
Düþmeni hiç istemem, uçsuz bucaksýz çöle
Allah vermiþ bu kula büyük aþk istidadý
Bedeninde deðildir ruhundadýr yâr tadý
Leyla elbet bulunur, sen yeter ki aþký bil
Ýçen bir yolcu çýkar, aktýkça âb-ý sebil
Kadýna bakýþýmý en iyi »aþk« anlatýr
Sesim kulaðýný deðil, kalbini çýnlatýr
Göremedin içimde, yarattýðým Leyla’yý
Yine de aþýk Mecnun kýldýn bu budalayý
S / Â YE 3 HAZÝRAN 2018 / ESKÝÞEHÝR