Aþký yaþamalýsýn ölmeden son bir defa
Mor düþlere dalmalý, gecelerin gözleri
Gülmelisin yastýða konulduðunda kafa
Ruhunda çýnladýkça, sevgilinin sözleri
‘Aþký’ yaþamalýyýz yarýn ölecek gibi
Yok, ne atinin ne de mazinin telafisi
Sevgiyi tatmalýyýz, ecel gelecek gibi
Simaya yansýmalý, sinelerin mahfisi
Bir aðaç gördüðümde sürerim sað elimi
Tatsýn diye sevgiyi, kurumadan yapraðý
Hayatýmý kemiren, zaman bükse belimi
Güzel ak saçlarýna, ben vururum taraðý
»Kedileri« severim, onlar da »Cemil Beyi«
Sevgisiz yaþayamam, vallahi de yapamam
Altýn ve e l m a s l a r l a kaplasalar Kabeyi
Ben aþksýz, Efendime, sevgilime tapamam
Hayata baktýðým yer gönlümün penceresi
Güneþ ýþýklarýndan, mendil iþledim sana
Ne olur, göster yanan yer kalbinin neresi?
Sarayým onu Leyla, hadi ver, ver de bana
Bu þiir çýnlayacak, zamanýn kulaðýnda
Ebedi düþmeyecek, kitaplarýn dilinden
Aþk karþýna çýkacak özümün kýlýðýnda
Ve gece alacaðým saçýnýn bir telinden
Sevginin deðerini geç anlamýþ biriyim
Acele ediyorum, seni çok sevmek için
Aþkýn ete kemiðe bürünmüþ tabiriyim
Allah beni yarattý Leyla’yý övmek için
Neden anlamýyorsun r u h u m u n isyanýný?
Ben Adem’im, uðruna Tanrýya kafa tutmuþ
Bu »gerçek« mi sýkýyor, yoksa tatlý canýný?
Ben âþýkým, uðruna, zehr-i hicrâný yutmuþ
S / ÂYE 1 HAZÝRAN 2018 / ESKÝÞEHÝR
Mahfi: gizli þey
Hicrân: ayrýlýk.
Ati: gelecek