Olur olmaz Deniz kýyýlarýna atýyor beni Senden kalan hiçliðim. Martýlara söylemiþtim ya gidiþini Attýðým simite Her geliþlerinde Kanatlarýnda gidendir Yorgun yaralý gençliðim...
Bir daha Aðlamayacaðým demiþtim yaðmurda Boynu bükük kuþlar gibi Sýrýlsýklam... Baþým yerde.. Deniz tuttu, Tutamadým kendimi yine
Bak iþte.. Köpük köpük Dalgalarsýn Üstüne bembeyaz kokunu astýðýn Acýyan kumlarým ben de Dalga dalga her geliþinde bastýðýn
Artýk Yaþlanýyor muyum ne..? Tuhaf tuhaf bakýyorum Ardýndan gemilerin Sanki dönmeyecekler.. Olsun, Ben çocuk ellerimi Koynumdan sallarken, Yokluðuna salladýðýmý bilmeyecekler Geride bir sal gibi yalpalayan Yapayalnýzlýðýmý býrakarak Varsýn gitsinler...
Þimdi ben Yüreðim ellerimde; Bir fener gibi uslanýrken kumsalda Kimbilir sen, Hangi denizde, Hangi güneþle ýslanýyorsun..
ahmet uysal - mayýs 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.