Kalkarsa sevgi saygý, gönül evi yýkýlýr. Karþýlýklý açýlýr, birbirine davalar. Hakim kalemi kýrar, hatýralar yakýlýr. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Bir yuvayý kuranlar, yýkýlsýn istemezdi. Saygý vardý evvela, kimse kin beslemezdi. Herkes açýk sözlüydü, yüzünü gizlemezdi. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Bir milletin temeli, huzurlu bir yuvaydý. Muhabbet duygularý, bir birine duaydý. Ýçten söylenen bir söz, birçok derde devaydý. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Ana, baba yaþarken; çocuk öksüz kalýyor. Hayatý zehroluyor, sanki köksüz kalýyor. Bir yuva daðýlýnca, millet güçsüz kalýyor. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Yuvadan atýlan kuþ, sokaklarda üþüyor. Yýrtýcýlar toplanmýþ, iþtahla ötüþüyor. Toplum önderlerine büyük görev düþüyor. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Nerede hata yaptýk, herkes kafa yormalý. Bu kanayan yaraya, devlet çare bulmalý. Bu enkazýn altýnda yavrular kalmamalý. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Gönlümüzden söktüler sevgiyi, muhabbeti. Kavgalarý büyüttük, unutunca sohbeti. Allah’ta çekip aldý, üstümüzde rahmeti. Ne oldu bu millete, daðýlýyor yuvalar.
Sabri Koca
(Son yýllarda hýzla artan boþanmalara dikkat çekmek üzere kaleme alýnmýþtýr)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.