6.KOĞUŞ

Sadece gökler görünür bakarken
Uyku firarda, yataða yatarken
Akla gelen hayâl, kabus oluyor!
Umutlar yok olur, güneþ batarken

Ne kadar uyusan, sabah olmuyor
Geç kalsan sofraya, yemek kalmýyor
Ýçimde bir sýzý, asla dinmiyor
Umutsuz akþama, gecem dolarken

Gürültü, þamata, yýlýþýk bir poz
Ýçimde hayýfla, öfkem kýzgýn köz
Dilimden dökülen, anlamsýz bir söz
Güneþ doðmaz artýk, þafak sökerken

Düþüncem azýðým, umut ekmeðim
Kördüðüm avazým, düðüm ilmeðim
Dolanýr boynuma, yiter belleðim
Yaþam bir düþ oldu, küfret aðlarken

Umut yok içimde, aklým kaybolmuþ
Hazan çaðý gelip, gülümü yolmuþ
Baharlar tez geçmiþ, güllerim solmuþ
Sular donmuþ çözmez hava güneþken

Kul Seyyah’ým yaþam ne ki elveda?
Tuþ oldum yaþamda, yitik sevdamda
Dört duvar çevrili, hemen yanýmda
Mahþerim kurulmuþ, mizan tartarken.!

Kul Seyyah


Sosyal Medyada Paylaşın: