Yeter Ki Aşk Ölmesin

....



Çimenlerin üzerine uzanýp da
Gök yüzünü seyretmek gibisi yok Adam
Bulutlarýn bile kalp kalbe birleþip
Adýmýzý mavinin asaletiyle yazmalarýna þahit oldum az önce
Saat tam tamýna ondört-onsekizken
Ve bir yavru leylek baðdaþ kurmuþken bulutlarýn döþüne..



Onsekizlik ruhumun kanat çýrpýnýþýna bile dayanamadý
Evrenin ondört kat üstünde uçuþan kuþlar
Bu ne hýz
Yavaþla levhasýný okumadýn mý deyip
Ýki kulaðýmý da çektiler hafifçe
Yasaklarý dinlemiyor aþk dedim onlara mahçup bir tavýrla
Özür dileyerek...




Âhhh Adam ayak tabanlarim öpüþürken çimenlerle
Biraz papatya gülüþü ektim gözbebeklerime
Biraz da afilli kelebeklerin renginden ç’aldým
Þimdi yanýmda olsaydýn belki de yazamayacaktým bu þiiri
Yalýnayak özleyemiyecektim sýnýr ötesi bir harpte savaþýr gibi
Sýrýlsýklam olmayacaktý göz çukurlarým
Seviþmeyecekti kelimelerin her biri
Kim bilir Adam...



Belki de sevmeyi iki kelimeye sýðdýracaktýk
Bohçasýný toplayan güneþ batarken
Bilmiyorum Adam
Yanyana olsaydýk belki de soðutacaktýk aþký
Hiç bir zaman ýsýnmamacasýna
Kadir kýymet bilmeyecekti ellerimiz
Avuçiçlerimizdeki çizgiler sulu sepken aðlarken...



Hadi Adam
Þimdi silelim gözyaþlarýmýzý yaðmurun cengâver damlalarýyla
Bereketlendikçe bereketlensin diye
Kýsýk ateþte aþkýmýz
Özlemden ölene dek demlensin göðün nefesinde
Býrak Adam uçuþsun tüm kuþlar gökyüzünün kafesinde
Býrak kalbim huzur bulsun
Dualarýn beþ vakit alnýmýn öksüzlüðünden öperken
Ölsek bile gam, keder olmasýn
Kelime-i Þahadet getiren dudaklarýmýzda
Ardýmýzdan okunurken Fâtihalar ...








nagihan

31/5/2018

Sosyal Medyada Paylaşın: