Sararan yapraklara hüzünle bakýyorum. Gözlerimin önünde sanki þeffaf perdesin. Geçtiðin sokaklarda hep seni arýyorum. Gelmedin ey vefasýz, söyle bana nerdesin?
Gördüm ki acý çekmem sana çok haz veriyor. Ben eriyip bittikçe, sevinçten uçuyorsun. O alaycý bakýþýn hep rüyama giriyor. Yanýna yaklaþtýkça, daima kaçýyorsun.
Belki düzelir diye sesimi çýkarmadým. Oynadýðýn oyuna katlandým bile, bile. Gelme artýk istemem, yalvarýp yakarmadým. Veriyorsun daima, çile üstüne çile.
Anladým ki olmazmýþ, canandan cana fayda. Çok ýstýrap çektirir, yaptýklarý naz ile. Belki unutulursun; bir haftada, bir ayda. Dönersin yarý yoldan, baþladýðýn hýz ile.
Daha çok aranacak hayal olan sevgili. Baþka yerlerde deðil, gönlünde bulacaksýn. Farkýna varacaksýn, toprak gerçek sevgili. Gireceksin koynuna, ebedi kalacaksýn.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.