Kelimeler de yazmaz bazen

Kelimeler de yazmaz bazen.
Yýkýlmýþ bir sevdayý anlatýrken.
Aðlar çünkü bütün yaðmurlar.
Solmasýn yapraklar, hazan vurmasýn diye baharlar…
Oysa çoktan hazan vurmuþtur, o mevsim mevsim aðladýðým þimdi kim bilir belki de soðuk bir ayaz..!

Unutur çünkü sevda nedir vefa bilmeyenler.
Aðlamayý,
Özlemeyi,
Aþký unutur..!
Senin beni unuttuðun gibi,
Senin beni uyuttuðun gibi.

Oysa kaç þiirimi küle dönderdi bakýþlarýn bir bilsen.
Deniz maviliðini gözlerinden alýrdý.
Saçlarýn aðustos sarsýydý,
Kokuna güller mest kalýrdý,
Gülüþüne caným feda, ömrüm adakdý.
Ama ihanetine kurban kaldý.
Ýhanetine kurban kaldý…

Kelimeler de yazmaz bazen.
Utanýr çünkü alfabeden.
Ýhanete kurban bir þairi anlatýrken.

‘’Öyle çok sevme demiþti’’ bana deli bir adam.
Ben ise bilakis deli gibi sevmiþtim.
Ve þimdi anlýyorum da aslýnda deli deðilmiþ o adam.
O adam da ihanete kurban.
Bu adam da..!
Ve kelimeler de yazmazmýþ bazen.
Ama bir yalandan,
Bir yýlandan korktuðu için deðil.
Ýhanete kurban bir yüreði diriltememe endiþesinden…
Kelimeler de susarmýþ bazen…
Sosyal Medyada Paylaşın: