.............
Yine ben Ezher..
Ya da yine sen.
Çok uzaklardan sesleneceðim sana
Gözbebeklerinden
Aþkýn doðduðu yerden.
Kalbimin kýyametinden,
Savaþtan ve aþktan arta kalan acýlarýmla
Kelimeleri yalnýzlýða sürgün edilmiþ
Yitik bir lisanla konuþacaðým seninle.
Zamanýn silemediði, ölümün öldüremediði
Bir acýyla dokunacaðým sessizliðimi
Son nefesimi senden önce verdiðim dudaklarýna
Dudaklarýmla
Gün geçmez ki,
Þu yorgun zamanýn mihrabýnda kalbim
Çilesine âþýk bir derviþin vecdi ile
Sana rabýta etmesin.
Ve gün geçmez ki
Bir elimde itaat
Bir elimde isyan
Hüzünle yýkadýðým yüzümden
Parmak izlerini silmesin.
Oysaki..
Aþkýn onurumu aþan cüretini
Anladýðým günden beri
Ellerimle boðup öldürüyordum
Varlýðýna isyan eden bütün kelimelerimi.
Ama sen
Kalbimin içinde
Kendi lisanýmla konuþtun benimle.
Sana sus diyemedim..
Hece hece bölsen de beni ayrýlýða
Sana sus diyemedim.
Horasan taþlarýný kýrdýn
Sýr hazinelerimin.
Hiç aman vermedi ordularýn.
Bana adýný söylemedi
Ne senin..
Nede,
Yokluðuna sürgün edildiðim zaman
Gelip geçtiðim yerlerin.
Yakýlmýþ þehirler gördüm gözlerinden geçerken
Issýz geceler,
Ruhundan soyunmuþ cesetler gördüm
Hiç birinden korkmadým
Senden korktuðum kadar.
Elinden tutup,
Kapýna getirdiðim çocukluðum kadar
Sevmedim hiç bir çocuðu
Ve incitmedim hiç kimseyi onun kadar.
Ezher!
Adýmý hiç öðretmemiþ olsan da dudaklarýna
O gül rengini hiç soldurmadan dokunacaðým
Ölümün soðuk nefesini tutarak içimde
Mavi bir buse ile býrakacaðým ruhumu
Ruhunun kýyýsýna.
Ve susacaðým sonra
Sen bu ýssýz mýsralarýma
Gözlerinle dokunup
Ruhunla dolana kadar
Seni sevmeyi neden terk etmediðimi
Asla söylemeyeceðim sana, asla