Þeklini kaybetmiþ bir yalnýzlýðýn girdabýnda Zaman sökükleri ilikliyor bu ten Bu gülümseme bu masumluk Kaç devir bu çerçeveye gömülü Ve kýzlýðý kurumuþ bir gazel gibi Üstünde altýn rengi boyalar Ve gerdanýnda olmayan öpücük
Aþk ne ki ola! Zeki bir aymazlýðýn içinde Eðrilen insan müsveddeleri Kulum diyor biri bak sarayýn El süpürgesiyim/ Çal beni yollara Sokaklara/ Taþlara…
Sende; Mona sende Senide kýrdýlar biliyorum Kim bilir kaç ressam seni çaldý Gülüþlerinden masumiyetinden Damarlarýna zerk olmuþ zevk suyundan