Göz bebeklerim aktı toprağa

Göz bebeklerim aktý topraða

Bir dua oldu uçtu ruhum
Göklere açýlan avuçlarýmdan
Göz bebeklerim aktý topraða
Renklerin neþesi soldu sonsuzluða
Daðlar anlamsýz yüksek bir tümsek
Uçurumlar sonsuzluða açýlan kapýsý evrenin
Hayatýmýn sonundaki bilmecenin
Denizler yangýnlarýmý söndürmüyor
Sönmüþ ateþi çöllerin yalnýzlýk acýsýný dindirmiyor
Sýrlarýn anahtarý bir kelime dilimde
Kalbim üþümüþ bir kuþ
Sonsuzluðun kapýsýnda titreyen
Altýn bir kafes olmuþ geçmiþim
Zamanýn enkazýnda ezilen düþlerime
Gümüþ bir çerçeveden bakýyorum
Aynaya bakar gibi sevdiklerime
Anlatmaya yetmiyor elbet
Þiir adýna yazdýðým üç beþ kifayetsiz kelime
Bir müsvedde gibi yaþanmýþ hayatýmý
Beyaz sayfalara siyah kalemle
Dünyaya dik durma zamaný geçti
Bir ömür boyu yürüdüðüm bedenimle
Gökler kayboldu gözlerimin çukurlarýnda
Gözbebeklerim aktý topraða
Ve renklerin neþesi soldu
Döndü kuru yapraða

21-03-2011
Þair, Burhan AKSU

Sosyal Medyada Paylaşın: