NERDEN GELDİ AKLINA
Durduk yerde akýmýn kapýsýný çalarak;
Cam çerçeve indirmek aklýna nerden geldi…
Üstelik kirpiðimden saðnaðýmý alarak;
Yangýnýmý söndürmek aklýna nerden geldi…
Yýllarým fire verdi ben unutmam dedikçe;
Çile doldu þu ömrüm bir umut istedikçe;
Rest çekerken þu hayat namerde diklendikçe;
Beni bizle kandýrmak aklýna nerden geldi…
Nasýl sevmek bu sevmek hal – hatýrým sormadan;
Düþtüðümde bir an be baþucumda durmadan;
Sen aynalar gösterip körlüðümü görmeden;
Son vedayý döndürmek aklýna nerden geldi…
Diz çökerken umudum kaldýrým taþlarýna;
Sen yuvalar kurmuþtun nedamet kuþlarýna;
Eyvallahým yok derken aðustos kýþlarýna;
Yaðmurlarý dindirmek aklýna nerden geldi…
Ne zaman son bulur ki bitmeyen eziyetin;
Çektikçe aðýrlaþtý çekilmeyen zahmetin;
Gülüyorsun, baþlarken kusursuz cinayetin;
Perdesini indirmek aklýna nerden geldi…
Ali ALTINLI – 29.05.2018
Saat: 23:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.