Bir sabah İstanbul
Sanki bir nur uyumuþ cennetin efsunlu ve sýr bahçelerinde.
Ve senin kubbenin altýnda uyanmýþ bu sabah.
Bir mehabet seherin ufkunu sarmýþ, bürümüþ
Ýnlere kalmýþ daracýk kývrýlan endamlý sokaklar.
Cinler yürümüþ....
Denizin gözyaþý yaðmur ….Mendili yerlerde çamur...
Hava taptaze bahar, þenliði durgun.
Görülen manzara gönlüm gibi yorgun.
Ruhum sana vurgun.
Sana yanmýþ bu sabah…
Boðazýn gizli ve sessiz duyulan bestesini
Martýlarýn fil gibi çýðlýklarý yutmuþ.
Gece matemli rüyalarla biterken,
Bu sedâ Üsküdar’ýn nabzýný tutmuþ.
Tepeden vaslýný seyretmeye dalmýþ bakýþým.
Beni çalmýþ o muamma gibi çehren,
Ruhumu örmüþ nakýþýn.
Ey þanlý boðaz! Fâtih’in îmâlý yüzü...
Yine durgun akýþýn…
Hani sen kýz kulesi!
Gamlý derya kýzý sýrsýn hani sen...
Hani kýskancý yüzünden deli bir þahýn….
Hiç duymadý mahzun sesini
Göklere yükseldi de âhýn.
Bitmiþ gibi birden bire bitmez kederin...
Niye sessizliðe gömdün sesini?
Yanaðýndan süzülen çilenin bestesini....?
Bu bir anlýk görünen durgunluðunu
Tükenen bir acý sanmýþ bu sabah.
Sana kanmýþ bu sabah
Ta ötelerden ruhuma bir nur esiyor.
Belki bir gamlý duanýn rüzgarý bu...?
Seherin hazzýnýn esrarýna dalmýþta melekler
Hû çekiyor hû...
Bir ezan baþlýyor Allah diyerek,
Bir ezan inletiyor gökleri yerden,
Bin ezan oluyor birden bire birden…
Ýrkiliyor göklerin alnýnda melekler.
Bu ezanlar hep bir aðýzdan hep bir oluyor.
Uyuyan gözlere þefkat
Ruhlara vuslat
Ýþte bu tekbir oluyor.
Meðer efsanesi buymuþ
Þu mezarlardaki cansýz uyuyan her bedene
Yeni bir canmýþ bu sabah..
Gece esrarýný kaldýrýyor göklerin ufkundan.
Yaklaþýp birden uzaklar yakýna,
Gölgeler kayboluyor.
Þehre kan rengi bir elmas düþüyor.
Toprak unutmuþ gibi topraklýðýný....
Sarývermiþ güneþin rengi alevden yüzüne
Bir nazlý tebessüm gibi parlaklýðýný.
Aþkýna ram olduðum imalara dalmýþ gecemin
Bittiði anmýþ bu sabah.
Ýstanbul’um...!
Ýsmine esrarýný sýðdýrmaya yetmez kalemim.
Bir sevgi ki kalplerde yer etmiþ...
Bir sevgi ki kalbimde gülistan...
Nasýl anlatsa dilim?
Seni bilmem ki nasýl zikretse?
Ben senin sevgini çöllerde bulanlar gibi buldum.
Mecnun gibi Leyla gibi yandým sana ben.
Ferhat gibi olmaz görünen bir deli histen buldum.
Mevlana gibi olsun diye aþkým
Yandým döndüm sana ben
Aðlayan ney gibi týlsýmla büründüm senin aþkýnla.
Aðlayan ney gibi tenhalara ait
Bir uhrevi sesten buldum.
Sanki fatih beni almýþtý o gün
Sanki ben Ýstanbul’dum
Ýstanbul! sevgi baðým!
Ben böyleyim iþte...
Ya senin cilvelerin?
Ya bu sabah…?
Gönlüme her bitiþin ardýyla gelen
Yeni bir leyla gibi
Yeni bir sevda gibi sanki...
Ey güzelin sahibi Rabbim,yüce Mevla’m!
Ne güzel bir akan en tatlý zamanmýþ
Ne güzel bir heyecanmýþ bu sabah…
Ýstanbul’um!
Nurunda pýnarýndan kanayan her dudaðýn izi var sanki...
Her gören sevdalý gözün bir yük sözü var sanki.
Var olan efsanelerin gözü var sanki.
Þimdi çehrene baktýmda...
Karþýmda bütün güzelliklerin yüzü var sanki…
Ne kadar fecrine gün doðsa da solmaz bu sabah
Mahþere dek Fatihlerinin namýna ölmez bu sabah
Ah benim nazlý caným, Sevgilim, Ýstanbul’um ah
Sende Leyla huyu varken Bana kalmaz bu sabah…
Fethullah EKÞÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.