Hacı Bayram Veli Camii

Ankara’nýn baðrýnda yükselen abidesin
Gönülleri þad eder, günde beþ vakit sesin

Vefayý taç eyleyen müminlerin var senin
Zemheri ayazýnda, yüreðinde hâr senin

Karanlýk gecelerde süzülen ýþýksýn sen!...
Ey Ankara’nýn kalbi, Mevlâ’ya âþýksýn sen!...

Senin yüzün gülerse, hilâlin yüzü güler
Müezzinlerin piri, Bilal’in yüzü güler

Ey bahtýmýn yýldýzý, kim demiþ ki nâçârsýn?
Sadece müminlere, sýrlarýný açarsýn

Batýla inen tokat, mümine gurursun sen!...
Ankara Kalesi’yle söyleþir durursun sen!...

Ýslâm’ýn gülen yüzü; haysiyetsin, vakarsýn
Bir çaðlayan misali, gönüllere akarsýn

Diriliþe çaðýran ezanlarýn var senin
Destanýný ezelden yazanlarýn var senin

Topraðýnda saklýdýr kadim medeniyetler
Secdeye giden kalpten taþar halis niyetler

Gecemize ýþýksýn, sönmeyen bir meþale…
Dalgalanýrken bayrak, göz kýrparsýn hilâle

Ey mum misali mabet, tüketirsin kendini!...
Mübarek ezanlarýn yýksýn zulmün bendini!...

Çölleþmiþ yüreklere, can veren nehirsin sen!...
Gönlümün payitahtý, sanki bir þiirsin sen!...

Ezan vakti gelince minarelerin güler
Hacý Bayram Veli’yle neler bölüþtün neler?

Sen konuþtuðun vakit, Ankara dile gelir
Hak dostun dergâhýnda bülbüller güle gelir

Bozkýrýn ortasýnda, ilelebet hürsün sen!...
Ankara’nýn kalbine vurulan mühürsün sen!...


M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: