Bir zamanlar
gökyüzünün aylak, baþýboþ yýldýzlarýna
benzemek istediðimi sana söylemiþtim
hani ya mecazýnda!
Sonra
bana bir çift yýldýz göstermiþtin, biz diyerek!
Hangi dileði diledin de
baþýboþ onca yýldýzdan
cismen, en kayganý oldun?
Pek tabi, usulsüzce, fuzulen!
Kalbim sancýlanýyor mu ne
Ne ara gittin bre?
ah vefasýna turp sýktýðým diyesim geldi!
Hemde bu kadar kýsa zamanda
ve de ýþýk hýzýnýn haz duyulmaz halinde!
Þimdi
gel, gör halimi diyeceðimi mi sandýn yoksa?
Yok daha neler
anladým ki, sevgi babýnda
o kadar da uzun boylu deðil miþsin!
Unutulduysam, unutacaðým elbet
fuzuli saymýþsan beni , bir kez ömrüne deðer
önsözüm olmaya hakkýn da yok
kalbimin eser, o his hitabýnda!
Bu saatten sonra
baþýma taç olacaðýný da kim söylemiþ
sol yaným, yerli yerinde kanýksar mý sandýn
sen
tarafýmdan, kayda geçmeyen, baþýboþ avare yýldýzýný?
Nedense deðer elden kaybolduðunda
aranýp sorulur derler ya
ben, artýk o kanýda dahi
hemde hiç deðilim!
Uzak dur,
sadece ve sadece derim ki; Arama
ne bir, nede bin-birinci kez, fuzulen!
Kalbinin
kalbim üzerinden sýyrýlýp
sahasýndan, gitmesini asla tahayyül edemezken
ýzdýraba gark edipte gittin!
Bilesin
ölürüm de yine bakmam yüzüne!
Bu denli güvenimi saðlayýp, sað gösterip
sol evimden kroþeyi çaktýn ya!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.