Bu gün ýþýltýlý caddelerdeyim. Dedim ki; Bir de gülmeyi, güldürmeyi deneyim. Dostlara güller vereyim demet demet. Sereyim dedim ayaklarýna, Kýrmýzý halýlarda ise keramet.
Hey ulan hey! Ne güzel ötüþüyor kafeslenen kuþlar. Ötmesini de unutulmuþlar parentez içinde. Ne kadar hoþ kokuyor her renkten güller, Yapraklarý solmuþ gösteriþli vitrinde.
Bütün kaldýrýmlarda parlak taþlar, Üzerlerinde, akýl almaz bir kalabalýk var. Delicesine koþuþturan, Bir oyana bir bu yana, Sanki üç ayak tutulmuþ Anadolu Ateþi’nde.
Ýçerden bir haber var. Yer yerinden oynayacak, Ve de bütün cadde sallanacak diye.
Bir star çýkarmýþlar sahneye; Havalarda kara paralar, Diz boyu sonradan görmelik. Sallanan ise, oynak kalçalarmýþ meðer. Oysa habersiz, ýþýldayan caddenin kaldýrýmlarý.
Kaldýrýmlar da yine liseli çocuklar, Cepleri harçlýklý besbelli, cývýl cývýllar. Üniversiteliler ise daha bir sade, Sýrasýný bilip konuþurlar, biraz da durgun.
Anne ve babalar da bir karýþ surat; Bir tek gülenine rastlamadým Koca caddede, Zurnacý kýzýna talipmiþ de, Veremezlermiþ gibi müsaade.
Kara düþünceler de gördüm ýþýltýlý caddede. Komþunun tavuðu kaz görünse de, Geçim derdi yapýþmýþ koþuþturan yüzlerde. Güldüremedim mi yine...
Caddeden içeri dalanlar, Kaldýrýmda kalanlar, Mahalleye varýnca hava atanlar, Ne kadar saklasa da, Durum bundan ibaret,böyledir hal Sanma ki; asayiþ ber-kemal.
Bir baksana; Eskisi gibi deðil, cilve, naz. Buralar da da gülen az, Ay gülüm gülen az.
Taþradan mý gelmiþ bu kalabalýk? Ancak beyler býyýksýz, Ya da var - yok arasý. Kalmamýþ kaytan ya da palabýyýk.
Hanýmlar da bir deðiþiklik sezinledim bu kez. Çoðalmýþ sanki sýkmabaþlar, rahibemsi. Ama hýzlý bir tüketim, Korkunç bir makyaj, sürmüþler hepsi. Ah anamýn gül kokulu koynu, Olacaðý buydu…
Vitrinler yine deðiþmiþ caddelerde. Iþýltýlý cadde, adý üstünde. Ama var bunda da bir it oyunu. Karamanýn koyunundan önce.
Çeteler türetmiþ parlak kaldýrýmlarýn yansýmasý, Ne selam verir ne de alýrlar. Ölçemedim içimden gelerek ben de, Caddelerin kaç adým olduðunu.
Her þey para deðilmiþ gardaþým, deðilmiþ para, Anasýný sattýðýmýn dünyasýnda. Karným öyle acýktý ki; bak saat öðlen. Bir þeyler koydurmalýyým ekmek arasýna.
Ekmekler ki buram buram kokarlar, Yine Anadolu’msu, Yine en kutsalýndan emek var içlerinde.
Gözünü sevdiðim, Bizim sokaklara döndüm de, Iþýltýdan baþka fark görmedim ýþýltýlý caddede Yine güldüremedim sevdiklerimi…
Toprak ve kar- C.Eroðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.