Çocuklar; Artýk ben sizi yazmasam diyorum. Ýnsanlar sizi duymak istemiyor, biliyorum. Siz sokak çocuklarýsýnýz. Trafikte cambazlýk yapar, cam siler, Büyüklerden de bir ton dayak yer, Bazen de vurup kaçarsýnýz, Daha dar sokaklara.
Yok yok ben kuþlardan böceklerden bahsedeyim. Ya da aþk deyim, En yapmacýk kelimelerle. Leyla ile Mecnun diyemem ya, Temiz sevdalara rastlanmayan bu günlerde.
Artýk ben sizi yazmasam diyorum. Þiirlerde güzel durmuyorsunuz biliyorum. Hem üzmelere hakkým mý var, Gözleri kapalý ve saðýr insanlarý. Geriye kalan kaç kiþi, ya da yüzde ne kadar?
Varoþlar desem hep bahtý kara. Filistinli ise çocuk, gözleri kara ve kuþ lastikli, ya da sapan. Iraklý ise ya da Afgan, Her an rastlamak var, bir mayýn parçasýna. Ya da namusu kýrýk, Ýþgalci askerlerin adam azmaný tecavüzlerine kurban gitmek.
Hoþ þeyler deðil bunlar. Ýç karartýr sadece. Hem yazsam kaç kiþi anlar, Býraksam, kalsa mý olduðu gibi karanlýk geceleri.
Yok yok ben aðaçlarý, çiçekleri resmedeyim. Ya da aþkýndan uykusuz kaldým deyim, En yapmacýk geceler boyu.
Çocuklar artýk ben sizi yazmasam, Bütün yazdýklarýmý çöpe atsam. Ya da baþýmý meyhanelerdeki bira fýçýlarýna sokup, Sarhoþ baksam dünyanýn bütün sokaklarýna.
Zaten siz yetimsiniz. Kahpe felek denilen hayattan, Kim bilir ne silleler yemiþsiniz, Boyunuzdan kat kat fazla.
Ben size sütte yetiremem ki çocuklar, boyunuz uzasýn. Dünyanýn düzeni böyle. Çýkar önde, Ýnsanlýk hep geride, býrak geride kalsýn. Þu an kaldýðý yerde.
Hem bu ne biçim þiir. Herkes pembelerde dolaþýp durmakta, Alkýþ almakta. Ve tüm egemenler " onlarla gurur duymakta" Sense çomak sokmaktasýn, Düzenin en mahrem deliðine.
Belki yüreðin yanýyor, belki merak, Belki küçücük bir ýþýk sýzýntýsý olsun, umarak. Yazma oðlum bu þiiri, git þu sokaktan, En ýþýltýlý caddelere git. Kalsýn sokaklar yazgýsýyla baþ baþa, Git ve artýk, göze batan kalemini, Uygun bir yere býrak….
Toprak ve Kar’ dan - C.EROÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.