Öpüşmüyor artık kimse

Durdu sonra!
Keskin ve paslý bir iðneden baktý gözlerime
Ürktüm bakýþlarýndan
Ýnciten bir cilve ile
Öpüþmüyor artýk kimse
Anla beni dedi

Ve karanlýktan kaybolup gitti
Bu ne kancýk acýydý

Söylesene;
Sen ne zaman bir martýnýn cesedini
Hüzünle seyredecek kadar sevdirdin kendini?...
Sosyal Medyada Paylaşın: