Kuruttum Mutlu Sonları

Tüm dünya önümde bir duvar sanki,
Kangren olmuþ ayaklarým tutmuyor,
Öyle mecalsiz, öyle yorgun kaldým,
Sanki asýrlardýr ayrýlýklarý sýrtladým.

Tatsýz dünya ve içindekiler,
Önemini yitirmiþ kalmamýþ bir heyecaný içten,
Sanki sanki burasý deðildi olmam gereken yer,
Susmak ister bir yaným , bir yaným feryat eder...

Papatyalar bükmüþ boynunu kitap aralarýnda,
Yetmiyorum ne baþkasýna ne bana,
Tanýmadýðým bir insan ayna karþýsýnda,
Gelmiyor içimden ne anlatmak ne anlaþýlmak...

Ýzliyorum veremiyorum bir mana insanlara,
Gülmek ve aðlamak ayný anda oluyormuydu bu dünyada ?
Bir yol ki sonu yok , yükü çok , bende derman yok,
Sevemiyorum hiçbir olasýlýðý kuruttum mutlu sonlarý...

Hüznün yeleði sýrtýmda asil siyahýyla,
Þirin sözleri , hayalleri doldurdum bohçama,
Þimdi susasým var , olduðum yerde kalasým,
Yok olasým var , unutulasým , kaybolasým...
Sosyal Medyada Paylaşın: