kutsal bir cumartesinin boþ sokaklarýnda
yaðmur içip
rüzgar esen kaldýrýmlarýna uzanýyor gözlerim
kýrmýzýda geçen serseriliði
görmezden geliyor
baþý boþluk
bir kadýn
elini veriyor
kalbinden önce
bir adam
kendini yokluyor
yalandan ölmemiþliðin verdiði cesaretle
seni düþünüyorum,
güven tazeleyen mektup misali bakýþlarýndan
alýntý yapmak istercesine
ýslak imzaný arzuluyor
dudaklarým
gelsen,
pencerem
baþka aþklara açýlan manzaradan býkmýþken
yuvalansa kuþlar
göðsünün kafesine..