bir zaman labirentinde el ele koþarken sessiz sedasýz ýssýz korkulara düþtük ikimiz
ne zaman yalnýzlýðý dile getirsek ölümüne sarýlýrdý yüreklerimiz
neden þimdi ýrayýp uzuyor mesafeler bizi birbirimizden uzaklaþtýrýp ne zaman durulsa zaman titrer hasretle haykýrýþlarýmýz
serçelerin gözünde ýþýldarken yarýnlar bir düþ bulutu sarar geceyi siyah dumanlarý tarayarak sana dair eski þehirlerimin yýkýk damlarýna tüner kýrýk kanatlý göçmen kuþlar cumbalarda feverandý kahkahalar eskiden arnavut kaldýrýmlarda kemancý kýz nihavent þarkýlar çalar þimdi nerde kaldý bozacýlar eski kýr bahçelerinde isim kazýyan aþýklar yolda ,koþar adýmlarla gazete satan çocuklar þimdi ise buharlaþýp kayboldu geçmiþ zaman
sokaðýn köþelerinde bayýlan þarapçýlar evsiz çocuklar yurtsuz insanlar ve þimdi ben yalnýzým sensiz onlar kadar
HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.