Oysa; oysa kaç kere düþmüþtüm ellerinden, kaç kez paramparça olmuþtum. Bak! Gözlerim yine hazýr sen oydukça içlerini kucaðýnda okyanuslar devþirmeye.
Býçaðým elimde kaldý.
Bileðimin doðduðu yerden soyutlandý sana aþina bir nehir. Hece hece bile küfredilemiyorken hiç bir kutsal tepeden herhangi bir Tanrý’ ya, senin yerine öldürdüðüm her beden yüzünden sevaplarým Ganj’ da esir. Üzmeliyim bahârý, küskün þafaðý, aydýnlýðý; saçlarýna düþen tâze karý üzmeliyim. Yüzünden düþürdüðüm her tebessümün bedeli, bir sebebi olmalý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.