Farkýnda bile deðildin! Aðlarken güldürdün, Gülerken aðlattýn beni. Her halin öyle güzeldi ki; Baðýrýp çaðýrýþýn bile, Ýçimden kopup giden, Kocaman bir hayatýn, Veda busesi gibiydi, Doyamadýðýmdýn Feridem. Bu sefer; Hoþçakal demek bile, Hiç içimden gelmedi inan. Oysa; Seninle ben, Kim bilir kaç kez? Kaç sessiz kavganýn, Tarafý olmuþ, Ayrýlýp ayrýlýp, Sýmsýký sarýlmýþtýk ne güzel!... Bu sefer; Sessizlik de yok! Bu manasýz ayrýlýk neden? Söyle bana Feridem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tamer Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.