İNSAN

Ayrýlýklar büyütürmüþ insaný ,
Düþe dursun bir defa yokluðun kucaðýna...

Sessizliklerde duyarmýþ insan kendini,
Sustuklarý haykýrýrmýþ tüm benliðiyle.

Geride býraktýklarýyla yolunu bulurmuþ insan,
Önüne bakmayý , düþüncelerini tutsak etmeyi öðrenince.

Yalnýzlýklarla barýþýrmýþ insan,
En büyük yalnýzlýðýn , kalabalýkta yaþandýðýný görünce.

Kendisiyle tanýþýr , aynalara saatlerde baka kalýrmýþ insan,
Ne olduðunu , kim olduðunu unutunca.

Mutluluk deðil, yaþamak için sebep ararmýþ insan,
Her mutluluðun bir gün bittiðini görünce.

Dünya’ya tutsak deðil, misafir olurmuþ insan,
Gelenlerin gittiði, gidenlerin dönmediðini görünce.

Gözyaþlarýný rahmet bilirmiþ insan,
Onca arlanmazýn içinde , piþmeye niyetlenince.

Kalabalýklarý çekemez , boþ seslere kulak veremezmiþ insan,
Dinleyecek mühim þeyleri fark edince.

Boðazýndan geçen her lokma zehir zýkkým olurmuþ insanýn,
Bir yudum suya muhtaçlarý düþleyince.

Yorulur , yoruldukça güçlenirmiþ insan,
Bir amacý , davasý olduðunu bildikçe.

Susar geçer, cahilin edebine meyledemezmiþ insan,
Ýlme dalýp, sonunun olmadýðýný sezince.

Herkese dost deyip, baðrýna basamazmýþ insan,
Birbirlerinin aynasý olacaklarýný öðrenince.

Gecelerine anlam katar, uyumadan rüyaya dalarmýþ insan,
Düþlerde kavuþmakla mutlu olabilecek denli sevince.

Þehre sýðmaz , gönlünü susturamazmýþ insan,
Bir bedene , dünyalar kadar hayal doldurunca.

Yýldýzlar kayýnca deðil, her nefeste dua tutarmýþ insan,
Yalnýz olmadýðýný , her an duyulduðunu bilince.

Usanmaz anlatýr , yazar yazarmýþ insan,
Ne kadar yazsa da kifayesiz olduðunu görünce.

Ve sevmeyi öðrenirmiþ insan,
Uzak da olsa, dokunamasa da içinde ölmediðini, bitmediðini görünce.




Sosyal Medyada Paylaşın: