*** Tanrým məni sevmir, onu zikr edirkən məndən uzaqlaþýr, sanki,onu mən uydurmamýþdým, ama o varýykən, suda üzən taxta parçasý kimi... üstünde pýspýsa böcəklər durar, ýslanmýþ və üzgün, ama ölməzlər, əzabdan ölmürlər, ölməkçin bir nədənləri yoxuykən, üzərəkdən keçərlər baðaný qýþqýrdan ilanýnýn böyründən, əzabýn və... umutsuzluðun yanýndan. Baþýn sað olsun, Tanrým! Bir qədəh də mənə süz o kaderindən. Öyle yormuþsun ki beni... ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.