Bir çocuk aðlýyor Üstü kir pas içinde Göz yaþlarý þelale gibi akýyor Elbiseleri yýrtýk Uzakta oyun oynayan Yaþýtlarýna bakýyor Oda çocuk lakin Çocukluðunu yaþýyamýyor
Kimse sormuyor çocuða Neden aðlýyorsun Annen baban varmý Yoksa yetimisin Adýný bile sormadan Bir ön yargýyla Ýtilip kalkýlýyor çocuk Çocukluðu elinde alýnýyor
Boynonu büküp kenara çekiliyor Eliyle topraða alamadýðý Oyuncaðýn resmini çiziyor Yada geçtiði her hangi bir sokakta Bir oyuncakcý görse O resmini çizdiði oyuncaða Elini sürmeden dokundurmadan Öðle uzakta bakmakla yetiniyor
Kimse bilmiyor yerini yurdunu <l Karanlýk çökünce kayýplara karýþýyor Köprü altýndamý yoksa parktamý yatýyor Kimse bile sorgulamýyor Bu toplumun bir kanayan yarasý Dünya var olduðunda bu yana Deðiþmiyor yürek acýtan manzara
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.