Efkarýmý, hüznünü bulandýran gecenin Derinliðinden bakýyordu gözlerin Ýnce bir sýzýyý karýþtýrýyordu sözlerin Kuytu,tenha sokaklarýmda Kimsesizliðim,sensizlik kol gezerken Kaldýrým taþlarýna takýlýyordu adýmlarým Gözlerin yýldýzlarý kýskandýrýrcasýna Rüzgar,efkarýný salýyordu geceye Gözlerimse geceye anlam katan yýldýzýný arýyor Bulamýyordum seni Gizemini yitirmiþ gecenin kollarýnda Gözlerine bakmak uçurum gibi geliyor Bir adým atmak mümkün mü sana Gecenin çýplaklýðýnda Salýyorum kendimi sonsuz boþluða Geri çýkmak istesem de çýkamýyorum Sesini duymak bile ýnan ki çok zor Katletim kendimi,duygularýmý Kaybettim kendimi,sen mutlu ol Gözlerime bakan mutlu sanýr Yýldýzým yanýmda sanýr Elim elinde terler sanýr Oysa bir bakýþýn bazen çok þey anlatýyordu O bakýþlar þimdi kör oldu O bakýþlar ki Artýk benim sonum oldu 22 mayýs 2018 Szgn
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.