Ne ufuklar deðiþir. nede yarýnlar
Söküp atamadýklarým yakýyor beni!
Gökte dönüp duran ayný bulutlar
Yükseðe astýklarým çekiyor beni.
Bilinmez bu gidiþ, nereye, neden,
Bilinen bir gerçek, elzemdir giden,
Gittikçe uzaklaþýrým kendimden
Geride býraktýklarým yýkýyor beni.
Hasretin rengine bürünen gece
Gönül mü usandý, huzur bitince,
Beni kahreden mutsuz düþünce
Þansýma düþenler sarýyor beni.
Iþýðýný kaybetmiþ penceredeyim
Arka bahçeler kadar sessizim
Tüm zamanlarda yaþamýþ gibiyim
Anlatamadýklarým sýkýyor beni...