ADIYAMAN' LIM...

özledim seni adýyaman’ lým
mýzmýzlanýyor yüreðim sensiz’liðine
yaðmur taneleri gibi dökülüyor ellerime göz yaþlarým
her damlasýnda sen kokuyorsun adýyaman’ lým
saçlarýn yüzüme vurulmuþ en güzel doðru’luk
gülen gözlerinde ölmek en büyük acým
hayatýmýn varlýðýný iki dudaðýnýn arasýna mühürledim
yokluðun yüreðime sýkýlan bir kurþun gibi
sabahlarý geliþini beklemek
buðulu camlarda güzelliðini seyretmek
aksamlarý gelir hüzün yüreðime
senli cümleler biriktiriyorum dudaklarým’da
çocukça kýzmalarýn
masumca gülüþlerin
belki onlar kalacak
gidiþimin ardýndan senle bozduðum aklýmda
ey aþký sema olan adýyaman’ lým
sensiz kalmadý bedenimde caným
sana koþan bacaklarýmda dermaným
ben sana kendimi dualarla saldým
sana her geldiðimde besmeleli aðzým
çok korkuyorum mesela adýyaman’ lým
seni yýllar sonra gördüðümde yabancý gelmek
ellerinde kirli eller görmek
ilk ve son özümsün bende
haciz getirdim yüreðime
senden baþkasýna yasakladým kalbimin en güzel köþesini
gökyüzünde yankýlanacak sana son sözüm
ELVEDA ile süslüyorum gidiþimi ADIYAMAN’ lým...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: