Gül Ve Kalem

GÜL VE KALEM

Bir elimde kalem,
Bir elimde solmuþ bir gül,
Gülüme kan damladý yüreðim
Gönlüme can damladý...

Yüreðim o gülü solmamasý için,
Çok çabaladý yüreðim çok çabaladý.
Ýþ iþten çoktan geçmiþti,
Yürek yolunu çoktan seçmiþti,
Yüreðim çoktan seçmiþti...

Kaybolsun istemezdim güzellikler,
Yüreðim en çok ben istemezdim,
Yeþeren aðaçlarý üzemezdim,
Yüreðim üzemezdim...

Her yapraðý bir yana dökülsün istemezdim.
En çok ben istemezdim yüreðim.
Solan yapraklarýný yoplayarak tek tek,
Gazellere dönüþsün istemezdim.

Dikenlerin ellerimi kanatmasýna
Ýzin veremezdim yüreðim,
Ýzin veremezdim,

Bazen kanayan ellerin
Acýdýðýný hiç
Hissetmezdim yüreðim,
Hissedemezdim...

Kalem yazar yüreðim,
Kalem yüreðine yazar,
Bazen karalar,
Neler yazar bilemezsin?

Yaþlar dökülür gözlerinden,
Kelimeler dökülür yüreðinden,
Bazen de kaderi yazar,
Yüreklere yüreðim.

Duygularýný yazar,
Biten hayallerini yazar.
Mani olamazdým yüreðim.
Yazgýsýna mani olamazdým...

Demet Akyürek
Sosyal Medyada Paylaşın: