İNSAN -2

Sana mý inmiþ ki bu toprak, bu hava, bu su
Ya da tek sana mý gelmiþ doðanýn en güzel dokusu
Yok mudur senden baþka canýn rahat bir uykusu
Nefsin ne çok cana kurmuþ kirli bir pusu
Bilmez misin sen de bir cansýn
Ve her can bir zevale doðru akmakta
Anlamaz mýsýn ne kadar yakarsan etrafýný, o kadar yakacak yaktýklarýn seni
Son durakta
Kýrmýzý ipek iplikten bezenmiþ bir dantel sarmýþ nefsini, nefesini
Sanma ki senden gayrisinin yoktur hiçbir mevsimi
Aklýna güvenip de yok ettiðin neslini
Kurt sorar, kuþ sorar, aðaç sorar,dal sorar
Hesap vermek iþte asýl orda var
Kirlettiðin nehirler kadar kirli akar kanýn
Ve yaktýðýn ormandaki canlar sayýsýnca verilecektir hesabýn
Ýncittiðin karýnca da sahibidir bu dünyanýn
Kalmadýysa merhamet denen yanýn
Ve bir parça ekmekteki mucizeyi
Kavrayamadýysan hala
Çirkef pencereler açýlýyorsa senden bütün dünyaya
Ýsrafý adet edinmiþsen ve kýyýyorsan canlara
Bir hiç pahasýna
Ölümlüsün anlayamadýn mý hala
Daralan vaktinin kýymetini düþünerek baksaydýn ya bir kez olsun dünyaya
Çattý bir gerçek, bitti o dünyan
Çaktý bir þimþek, yaktýðýnca yan.

Sosyal Medyada Paylaşın: