Aðýr aðýr doðruldum çöktüðüm yerden Yürüdüm þehrin üzerine üzerine Önce kapattý herkes demir kapýlarýný Kimse buyur etmedi Kimse kim bu pervasýz demedi Gizliden gizliye herkes çekti perdelerini Kimse görmek istemedi Hangi kapýyý çaldýysam inatla Bir damla su vermedi
Bir köþeden yaþlý bir demirci Çekti beni gözlerine Su verdi kalemime Su verdi yüreðime Örsünde durmaksýzýn dövdükten sonra
O ki Bana bir tas su içirdi Kendimden, kendinden geçirdi Sanki kanat takýp þahikalara uçurdu Bütün çaprazlaþan yollarý ruhumdan geçirdi
Sonra Ansýzýn kalktým yine çöktüðüm yerden Kanatlandým þehrin üzerine üzerine Koca þehir öylece kalakaldý Halim kimilerinin aklýný aldý Sanki yarýþ vardý þehirde Kapýlarý perdeleri açmakta Sanki yarýþ vardý þehirde Üzerime güller saçmakta Demircinin gözleri gözlerime deðdi Þehir kalemime boyun eðdi
O ki Hamken piþirdi Sel gibi taþýrdý Yüce daðlar aþýrdý Oysa ufuklar göçünü Durmaksýzýn onun gözlerine taþýrdý.
Muhammed Mehmet GÜL
Gün doðarken görülen bir rüyanýn akþam saatlerinde dile gelmiþ halidir bu þiir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.