gül hadi gülebilirsen

rüzgar olup estiðin o günden beri,
medet ummayý býraktým yaðmurlardan,
bulutlar can vermiyor,
aðýt yakýyor,hazan yapraklarýna,
ama mevsim bu iþte,
gün be gün deðiþiyor
durmuyorlar hep,durduklarý iklimde,
dönüp duruyorlar baþýmýzda,
can almaya hazýrlanan kuþlar misali...
ahhh be canýmýn içi ahh,
sana da mý uðradý?,
senin kapýný da mý çaldý sonunda,
o karadan daha kara günler,
senin yapraklarýný da mý döküyor bir bir,
hiç acýmasý olmayan o son bahar..
nasýlmýþ?,
insan bocalýyormuþ öyle deðil mi?
eli ayaðý tutmuyormuþ,
tutunacak bir dal arýyormuþ karanlýðýn için de,
düþen her yapraðý için,karalar baðlýyormuþ,gözlerinin altýnda,
ne güllerin güzelliði kalýyormuþ,soluyormuþ benizleri,
ne saçlarýnda ki güneþ pýrýltýsý,
dudak kenarlarýnda ki o sahte tebessüm bile,
misafirmiþ insanýn yüzün de,
gördün mü?...
ah be canýmýn içi ah,
belki þimdi anlarsýn beni,
ama neye yarar,
daha baharda soldurmuþken tüm renkleri..
korkma,
alýþýyor insan zamanla,
iyi günlere olduðu gibi,
günlerin kötüsüne de,
benim gözlerim alýþtý bak, yas tutmaya,
senin yerine de karalar baðlasýn yine istersen,
sen gül hadi eskisi gibi,
gül hadi güle bilirsen,
hadi!!!!
bu da gelir buda geçer sözü takýlýp kalsýn,
kalsýn hadi!!!
kalsýn kalabilirse dilinde....




emine rezzan sipahi









Sosyal Medyada Paylaşın: