ağlamayan çocuk...

uykum kaplýyor sensizligi
dayanýlmasý zor geldigi yerde kýrýlýyor bedenin sabrý
saklama artýk çürüyor kalbim
satýrlarýmýn arasýnda
aldýgým her derin nefes son olacakmý diye endiseyle beklerken
endiþe ettigim son gidisinle olacakmýs
simdi gecenin üçünde karsýlýksýz cýkarken umutlarým
gelmeyisinin anlamýný tesaduflere yukluyorum
arayýp sormayýslarýný kadere havale ederken
ve biterken bu birliktelik
gormezden gelmek yetmiyormus
ustesinden gelmeye
içini cekip sustugun ilk andan beri
yazgýsýndan kacamayan bir fani gibi
kabullenip yenilgiyi
susmam gerekirdi
avazým cýktýgý kadar bagýrdýgýma bakma
baska bir bedende hayat buluyorken sen
içki þiþelerine gomulen
benim aklýmdý
bir turlu seni cýkartamayýp icinden
üstüne kilitler vurdugum
sýgýnýp yorgunlugunun golgesine
al beni diye yalvardýgým koynuna
almadýgýn zaman bir cocuk gibi agladýgým
salya sumuk
yuzum gozum ýpýslak
her agladýgýnda istedigi yerine getirlmeyen cocuklardandým ben
belki de bu yuzden
uzun bir sure once aglamaktan vazgecen...
Sosyal Medyada Paylaşın: