Ustaca yaþamak, bir sanattýr. Her gün çocuklar ölürken. Görmezden gelmek eþsiz bir ustalýktýr. Hepimiz sanatçýyýz, ustalýkla yaþýyoruz.
Öyle ustaca ki, umursamadan yaþýyoruz. Ustaca yaþýyoruz ki, kim ölü bilemiyoruz. Çay, kahve hazýr demli, demli içiyoruz. Ustaca yudum, yudum ölümü izliyoruz.
Böyle ustaca yaþamaktan keyif alýyoruz. Hepimiz sanatçýyýz, ustaca insanlarýz. Küçük bedenler buharlaþýrken yaþýyoruz. Nasýl olsa ustaca ölmüþ gerçeklik algýmýz.
Hepimiz ustaca yaþýyoruz, nasýl olsa ustaca ölmüþ insanlýðýmýz…
Suskun//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikail Dede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.