YORGUN SEVDA TAYFASI
Kaç kere küfür ettin iflah olmaz bir derde;
Kaç kere el açtýn ki hasret denen namerde…
Düþtün dizkapaklarýn kanamaktan yoruldu;
Beklenen güzel günler hep dünlerde kayboldu…
Sanma þimdi yokluðun kar yaðdýrmaz baþýma;
Sanma ki hasretliðin yaþlar katmaz yaþýma…
Görürsen, yarýnlarý çoktan bitmiþ bir caným;
Þu derbeder gönlümde can verir heyecaným…
Son mekaným gün biter aklýma gelir ancak;
Beklemeyi mezarda ölüler bilir ancak…
Hadi yolun yolcusu adýmla nefes nefes;
Bir gün duyulur elbet beklediðin o gür ses…
Kim nasýl, nerde demiþ, ölenle ölünmüyor;
Parçalanmýþ þu gönül bir daha bölünmüyor…
Hele bir bak bir yarýn ucundayken dibine;
Hele sarýl yürekten kor ateþin ipine…
Bakmayýn aðlamayý gülüþ bildi þu gönül;
Kaç bakir gözyaþýný onsuz sildi bu gönül…
Hece hece gömerken sayfalara hasreti;
Kirpiðimde can buldu özlemin mahareti…
Tamam yeter dedikçe yüklendi kor geceler;
Aðýr tahrik desem de diklendi zor geceler…
Yýldýrýmlar düþerken hayalimin hasýna;
Nasýl ayak basarým mazinin paspasýna…
Yine de eyvallahým kalbimi daðlatsa da;
Yokluðuna dert katýp anamý aðlatsa da…
Derdim dermaným iþte böyle geçiyor günüm;
El salladý her sabah kahrýndan ölen dünüm…
Ben iþte hani ben ya kahrýmdan gülüyorum;
Nasýl oluyor bilmem, yaþarken ölüyorum…
Mutluluk þarkýlarý hicranýn son sayfasý;
Batýrdý gemisini yorgun sevda tayfasý…
Ali ALTINLI – 13.05.2018
Saat : 00:12
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.