dobruca’dan yukarıya

dobruca’dan yukarýya

usul usul sokul yalnýzlýðýma
bir eylül vakti ellerimi çaðýrýp
büyüyen yüreðimden ötelere geçip
avucunda biriktir, gül kurusu sýcaklýðýmý

bakir düþlerinle kurul yanýbaþýma
aslýna dönen, mevsimlerime inat
ücra köþelerinde, nefesimi besleyip
ulu çýnarýn gölgesinde soluklandýr beni

uzayan þehirler misali taþ basýlý baðrýma
gurbete düþen kayýp yýllarýmdan kalan
kaderim senliliðe tutsak, Geleceðim
sevdamý sýrtlanan içli þarkýlarýmla

bin yýllarýn eskimiþliðiyle sevdalandým
sýcaklýðýn güneþim, sineme yuva varlýðýn
kulaklarýma toplanan mazinin sesleri
çiçeklere dolan baharýnda sakladýðým

aheste aheste sokak baþlarýnda ýslanýp
gözüne inen ufukta gör düþlerimi
hanlarýn, medreselerin önünden çevirip
Ýlk güneþinle doldur bedenimi

gül kokulu mermerleri seyre dalýp
þadýrvanlarý doldur ardýç önlerine
kan dolu yaþlý gözlerimi güldürüp
koþmalarýmla güçlendir dizlerimi

dað baþý üþümeleri bana doðdu
müptela sarýlmalarýnla, sar bedenimi
ýþýk ver karanlýk yanlarýma, baharýnla
yazýmý erken uyandýr; çaðýr beni…


Ýlkay Coþkun
Poyraz Edebiyat
Sayý16, Mart 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: