RADYOCU KIZ

Radyosunun baþýna oturmuþ güzel kýz.
Yazdýðým bu þiire ister sevin ister kýz.

Alay etme benimle erken yatýr bu diye ,
Bu uykular ruhuma çocukluktan hediye .

Badireler atlattým daðlar denizler aþtým,
Sen okulda okurken ben kimlerle savaþtým.

Ýnþallah þiirlerim o dimaðýný yorsun,
Belkide bu bir deli deyip eðleniyorsun.

Bir kaç satýrla sana bahsedeyim kendimden,
Ýþe güce yaramaz ihtiyar þairim ben.

Belki her satýrýný okuyorsun el gibi,
Her yaným hüsran,keder,ucu kopmuþ tel gibi .

Arþýn Arþýn baðlayýn aþk kokan kemendimi,
Artýk mezara gömdüm hem þiir hem kendimi .

Ýs kokan duvarlarda duman içinde yattým,
Radyocu kýz iþte ben ömrü böyle yýprattým.

Caným can çekiþirken duymadý hiç biriniz,
Geceye dem vurdunuz þiirleri içtiniz.

Nasýlda sallanýyor kurduðunuz salýncaklar,
Elinizde darbuka ziller dilde þakþaklar.

Radyosunun baþýna oturmuþ güzel kýz.
Yazdýðým bu þiire ister sevin ister kýz.
*
Kaç gecenin ardýndan sustu bilsen bu kalem,
Mührü kopmuþ kökünden Hüzünlü dür bu alem.

Bizler teselli diye þiir yazarken her gün,
Elde ya karnaval var ya balayý ya düðün.

Seni dinleyenlerin keyfi yolunda hele,
Mutluluk yapýþmadý bizdeki kör bir tele.

Bize okkayla deðil mutluluk gram gram,
Kantarýn topuzu yok ne yapsýn bu Adam.

Anlarsýn sende elbet bu alemde gezdikçe,
Arama çocuklukta kaldý bütün eðlence.

Radyocu aklýmda iken söyleyiverem þunu,
Seni yaralý koymaz öldürür dost kurþunu.

Radyosunun baþýnda bir kýz aðlayýp duruyor,
Gelen geçen bu niçin aðlar diye soruyor.

Belki bendeki bir sis sendeki baþka duman,
Bizde her gün matem var ne iþ vay anam anam.

Beyaz yaprak üstüne yapýþtý kaldý herþey.
Bazen tatlý bir rüya bazen masaldý herþey.

Çok geceler ýslandý sitem etti yastýðým,
Hiç teselli vermedi þu baðrýma bastýðým.

Radyosunun baþýna oturmuþ güzel kýz.
Yazdýðým bu þiire ister sevin ister kýz.


HARUN YILDIRIM

Radyolarýn prensesi FUNDA SAÐLAM a hitabedir

Sosyal Medyada Paylaşın: