Mehmet  Öksüz
GÜL KOKUNU ÖZLEDİM ANNE*
Mehmet Öksüz

GÜL KOKUNU ÖZLEDİM ANNE*


Kapına geldim
Hüzün taşıdım
Ağladım
Sızladım
Daha minicik bir bedenken
Yüreğinle kucaklandım
Mis kokan sıcacık sevginle
Fidan gibi büyüdüm
Can evimdeki
Senin gül kokunu özledim anne.

Bedenimdeki acıyla
Zavallı bir can taşıdım
Annesiz her evlat gibi
Bende yetim kaldım
Ben, çok olgunlaştım
Ama asla büyümedim
Her anımda
Senin gül kokunu özledim anne.

Hayatın tüm zorluklarına
Nefesinle yürüdüm
Bağlarda, ovalarda
Hayatın zorlu hükmünü sürdüm
Kanayan yüreğimle
Sensizlik diyarında kayboldum
Her zerremde
Senin gül kokunu özledim anne.

İçimde esen fırtınalarla
Canımı dişime taktım 
Bedenimi sarsan depremlerle
İçimi yaktım
Ben, senden aldıklarımla
Sırra kadem bastım
Sol yanımdaki
Senin gül kokunu özledim anne.

Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.