Kayýkçý, kayýkçý... Sen,hangi sevdanýn kum torbasý idin? Hangi ocaðýn kulunde eþelendin? Bölük polcuk hayallerde yüzer olduk. Her gün biraz daha uzaklaþýr olduk...
Kayýkçý, kayýkçý..., Kum tanesi gibi yanyana dururduk... Limanda duran gemin’n sesinden olduk. Biz, yüksek duvarlarýn uçurumunda, hayallerimizi rüzgara savurduk.
Kayýkçý, kayýkçý... Bir dalga içimizdekini götürdü. Biz yandýk, karardýk bulutlu günler’de. Soðuk, hýrçýn, kara sularda boðuþtuk. Sen! kayýðýn küreðini çekmekteydin.
Kayýkçý, kayýkçý... Bilmem! Bu kayýk, kavuþtururmu bizi? Bu serin, derin sular bitirir bizi. Böyle gitmek (kaçmak) yakýþtý mý, bize? Sen! Çek kayýkçý, götür hayalimizi. 10/05/2018 GK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.