KÖŞK

Bazen nazla gelir bazen niyazla,
Bazen gelir iki telli bir sazla,
Aðzýnda kuþdili, gelir bir sözle;

Gam deðil, anlamam, yeter ki sen gel;
Biter ömür, bitmez bu aþka engel!

Gülüm iki yaprak, eðildi dalým,
Sen hep özel kaldýn, benim edalým,
Gönlümde kavgamsýn, canda sevdalým;

Su mu çýktý sevdamýzýn surundan?
Güllerini ayýklarým, harýndan.

Yara vurdum, yaralandým seninle!
Yüze vurdun, karalandým seninle,
Yapayalnýz kiralandým seninle;

Ýçim, sensizlikte boþ kovan gibi,
Bak baþým dönüyor, yelkovan gibi...

Dönsün, gam deðil de, düþerim bir gün,
Bu dört yol aðzýnda þaþarým bir gün,
Bilsem yollarýný koþarým bir gün;

Koþmak benim iþim, kavuþmasam da,
Beklerim bir ömür, sen olmasan da...

Yola çýktým yürüyorum, bir aþka,
Halim periþandýr, ahvalim baþka,
Düþer bir gün ayaklarým bu köþke;

Bin bir renge boyatýrým dört yaný;
Ben bilirim; kimse bilmez sevdaný.

Konuk oldum, hüzünlü gözlerine,
Tanýk oldum verilmiþ sözlerine,
Eremedim bir türlü gizlerine;

Benden önce eren varsa aþk olsun;
Ne diyelim, gönülcüðüm köþk olsun.



Hayrettin YAZICI




Sosyal Medyada Paylaşın: