mükafat

gitmeli insan
ne kadar birikimi varsa acýlarýna dair savurup dört bir yana
parçalayýp, kýrýp, döküp , saçýp gitmeli...

kalan bir avuç umudunu almalý yanýna ...
kalmýþsa eðer...

umut demiþken;
her beþerin umudu vardýr sol yanýnda
muhakemesiz kurduðu umudu...

çekip gidenlerin arkasýndan dökülecek bir su misalidir....
artýk susuz yaþamayý öðrenmeye çalýþýyordur...

göz yaþlarýnýn yaðmurunda ýslanmaya alýþýyordur...
feda edecek bir tek gözler kalmýþtýr...

gözler ezber boþluðu mesken tutmuþtur...
her gün ayný yerde buluþuyordur kendiyle...

gittiði yer parçalayýp, savurduðu mekandýr nasýl olsa...
.
.
.
hayalleri olan birinin mükafatý virane olmuþ yangýn yeridir...
baharýn yeþil yapraðý bile canlý-yeþil yanmýþtýr...
artýk sonbahar bile mevsim adýndan çýkarýlmýþtýr...

eylül söz vermiþti
bahar gelecekti...

gidemezdi
gidemedi insan
bahar gelmiþti...

aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: